We treffen “Jeanke” - hoe kan het ook anders - in volle actie in het AFAS stadion, achter de kazerne. Een interview met het hart op de tong. Zo hebben we het graag….
Ik ben hier van mijn 16 jaar begonnen als vrijwilliger. En ik ben hier nu 10 jaar aan de slag als greenkeeper.
Ik ben hier in feite ingerold omdat ik supporter ben van KV Mechelen. Ik stond hier al van kindsbeen af in de tribune en ben opgegroeid met KV. Ik heb tuinbouwschool gevolgd en toen heb ik hier stage gedaan, vakantiewerk, vrijwilligerswerk en zo is het blijven groeien. Maar het is écht de passie voor KV waardoor ik hier vandaag werk. Als vrijwilliger al stond ik hier 5 dagen van de 7.
Toen ik de kans kreeg om hier te komen werken, heb ik inderdaad niet lang moeten nadenken. Luister, zoals elk kind droomde ik vroeger, wanneer ik naar de match keek, om ooit ook op die grasmat te staan. Dat is nog gelukt ook ☺. Ik was vroeger in onzen hof al bezig met nen bak bier achter mijn veloke om lijnen in het gras te krijgen. Dat is dus echt waar hé. Krijt raspen, een goal tussen de bomen aanspannen, enfin, ik maakte mijn eigen veld in onzen hof.
Ik heb vandaag genen hof ☺ (gelach). Bewust, want mijnen hof is KV. Zo simpel ís het.
Oh ja, er komt heel wat bij kijken. Prikken, doorzaaien, bemesten, ziektes bestrijden, lampen zetten,… en natuurlijk ook het gras afrijden. Dat wordt elke dag gedaan, 6 op 7. En voor alles hebben we een aparte machine. Dat is natuurlijk een groot voordeel voor mij dat ons hoofdkantoor vlakbij is. Ik kan gewoon alles gaan halen. Echt een oneindig machinepark in onze achtertuin ☺
Je moet er echt 24/24, 7/7 mee bezig zijn. En super flexibel zijn. Wat moet, moet, … de natuur bepaalt soms uw uren. Ook al is het Kerstavond, dat heb ik al meegemaakt. Maar ik doe dat graag om dat ik weet dat dat oplevert voor het grasveld, én dus voor de club.
Nee, ik heb Jordy naast mij, een heel goeie gast. Wij onderhouden 3 à 4 velden met twee. En op de firma kan ik ook altijd terugvallen op heel wat expertise van Kim en Thierry. Eén keer in de week hebben wij vergadering. Zij hebben de theorie en ik de praktijk en de ervaring op dit specifieke terrein.
Maar er werken bij ons nog heel wat straffe vakmannen. En weet je, ook als er in het weekend een dringend geval is of zo, er is altijd een oplossing. Alles kan. Dat is ook typisch aan De Ceuster. Dat moet opgelost worden.
Een grasmat ziet af, zeker het trainingsveld. Na de training is het onmiddellijk herstellingen uitvoeren. Je hebt heel wat zaken die je onder controle hebt, maar er zijn ook heel wat dingen die je niet in de hand hebt. De natuur doet zijn ding hé. Te koud, te warm, te nat, daar moeten wij voortdurend op inspelen. Ik hou ook altijd het weerbericht in de gaten.
Elk jaar wordt ook de volledige grasmat afgefreesd en zaaien we opnieuw in. Dit jaar hebben we daar 2 weken minder tijd voor door de kortere pauze periode van het voetbalseizoen. Dat is niet evident.
Ja, zeker. Alle velden hier zijn totaal anders. Op sommige velden wordt er elke dag “gesjot”. Op andere veel minder. Dat heeft impact op hoe je aanpak gaat zijn.
Schimmel op het veld. De stukken vlogen er uit tijdens de match. Dan is het werken geblazen. Dat was een heel intensieve periode; herstellen, soigneren en alle zeilen bij zetten dan, om het op te lossen. Sneeuw is ook altijd “heavy”. We laten dat dan zolang mogelijk liggen want sneeuw isoleert en dan blijft de ondergrond zacht. Vlak voor de match duwen we die dan handmatig eraf.
Onze grasmat wordt aanzien als één van de betere van België (trots). Door het onderhoud hé ☺.
De juiste machine en heel precies rijden. Kopke erbij houden. Focus, daar gaat het over. Als er een bom zou ontploffen 10 meter van mij, ik zou het niet gehoord of gezien hebben ☺. Da’s toch een beetje métier, ervaring en gevoel.
Ja absoluut, maar we kunnen niet meer doen dan ons best. Ik leg daar heel mijn ziel in. Maar er zijn - zoals ik al zei - ook heel wat dingen waar je geen grip op hebt. Maar goed, als het goed ligt hoor ik het graag, maar als er iets is, wil ik het ook weten.
Vorig jaar bij de match tegen Anderlecht kwam Kompany naar mij en hij zei: “Eindelijk nog eens op een goei grasmat.” Dat is natuurlijk heef fijn om te horen. En dat is iemand die van de Première League komt. Daar kennen ze iets van grasmatten. Dat doet deugd.
Als het match is ☺. Ja, dat blijft altijd heel speciaal. Ik heb nog altijd heel veel adrenaline op de matchdag.
Beide! Ja, bepaalde spelers met grote voeten - ne 44 – 45 - die een tackel inzetten of een afdruk maken op het iets mindere gedeelte van het veld. Dan weet ik dat we die graszoden terug gelijk ne puzzel mogen gaan leggen. Op het goede gedeelte ga je dat wel niet voor hebben (gedecideerd). Ik kijk altijd met een dubbele blik.
Een goeie werkgever. Vanaf de eerste dag dat ik er werkte. De deuren staan bij ons altijd open. Met den Herman kon je altijd praten. Maar vandaag ook met onze nieuwe “baas” Els, de dochter van Herman of met Kim of Thierry. Ik heb hier in feite niet het “baas, baas” gevoel. Het plezante is als ik Els zie, dat is altijd van “Hey Jeanke”! Ne goeiendag, een babbeltje, … Ik heb er echt een goed gevoel.
Er is veel respect en ze weten dat ze altijd op mij kunnen rekenen. … En ik op hen. En dat is hier op de KV juist hetzelfde. Hier hangt ook een heel familiale sfeer. Iedereen kent iedereen. Da’s plezant. Pas op, super professioneel, maar menselijk.
Ja, da’s waar. Er zijn er misschien een 20 tal van in België in de voetbal. Op de golf ook nog enkele natuurlijk.
Dat kan soms veranderen met één vingerknip. Als bijvoorbeeld de cornervlag wordt stuk gestampt tijdens een actie. Dan vertrek ik uit de spionkop en ga ik een nieuwe halen en installeren. 5 minuten later ben ik terug supporter ☺. Na de match kruip ik dan weer op mijn machine om nog een uur of 2 te werken.
Nee, dat nog niet. Soms wel eens op de foto na de match… met zatte mensen! (gelach). Zo hebben we ooit halve finales gespeeld op Union. De spelers aan’t vieren aan de hekken en dan roepen die: “Jeanke?, waar is de Jean?”. En dan moet ik een “lieke” zingen hé. Dat blijft bij hé. Ik ben hier stilletjesaan een stuk van ’t meubilair hé!