We spreken 16 oktober 2021. Bij De Ceuster organiseren we onze eerste “Open Machine Dag”. Een dag waar je kan kennismaken met onze machines én met onze vakmannen. Heel wat nieuwsgierigen komen er proeven van de “De Ceuster sfeer”. Vandaag zijn er een vijftal bezoekers van die jobdag effectief aan de slag als vakman.
We gingen met 3 van hen rond de tafel zitten, benieuwd naar hun eerste bevindingen; Robin al 4 maanden aan de slag, Joeri anderhalve week en Glenn van … eergisteren.
Jullie waren er bij enkele maanden geleden op de open machine dag (jobdag). Hoe zijn jullie daar terecht gekomen?
Glenn: Wil je dat echt weten (lacht)? Dat was na een dag vol miserie op mijn vorige job als camionchauffeur. De politie had me net tegengehouden in Brussel. Het werd me even allemaal te veel. Ik heb mijn camion aan de kant gezet en ben op Facebook beginnen scrollen. Mijn oog viel toen op een post rond de jobdag bij De Ceuster.
Joeri: Ik kende De Ceuster al via mijn broer die hier werkt. De jobdag leek me de ideale manier om verder met het bedrijf kennis te maken.
Robin: Via de website van de VDAB zag ik een vacature van De Ceuster. De job sprak me op papier direct aan, maar ik wilde dat ook in de praktijk eens aanvoelen. Zo heb ik 3 proefdagen komen doen en daarna op de “Open Machine Dag” verder komen verkennen ☺
Hoe was die eerste kennismaking met De Ceuster?
Robin: Ik vond dat hier onmiddellijk heel indrukwekkend. Al die machines… Ik mocht direct de D21 bulldozer proberen. En de mensen hier hebben mij heel tof ontvangen. Heel vriendelijk.
Glenn: Ik was ook direct heel gecharmeerd over hoe het er bij De Ceuster aan toeging. Mijn keuze was in feite snel gemaakt.
Joeri: Je ziet normaal enkel de gevel van een bedrijf, maar je weet niet wat erachter zit. Tijdens de job-dag kon je al die machines leren kennen…
Robin: … en ook de mensen! Een echt familiebedrijf, dat viel op.
Glenn: Het fijne is dat de vakmannen hier fier zijn op wat ze allemaal doen. De Ceuster heeft niet enkel een mooi logo en façade, maar ze weten ook waar ze mee bezig zijn. Dat vind ik heel belangrijk.
Waren jullie in een welbepaalde job geïnteresseerd?
(Ze knikken simultaan)
Joeri: Ik heb resoluut voor HORTI gekozen. Het rijden met tractors en de grote afwisseling van de job is wat me aantrok.
Robin: Voor mij was het ook duidelijk; INFRA. Bulldozers en Kilvers. En het is geen bandwerk, elke dag iets anders.
Glenn: INFRA ook ☺. Zware machines maar fijn werk. Soms is het in een hal, dan is het op een parking of wegenis. Van alles wat. Maar ook voor de SPORT divisie van De Ceuster doen we nivelleringswerken, voor een voetbalveld of een paardenpiste bijvoorbeeld. Enfin vaak dezelfde machines in ons geval, maar een heel grote variatie in het soort werk.
Zijn jullie eigenlijk echte “machineheads”?
Robin: Ja, toch wel. Ik zie veel filmpjes van alles wat met machines te maken heeft op sociale media enzo. Ik ben daar echt mee bezig. De complexiteit van dat soort werk is waar voor mij de uitdaging ligt. Ik heb aan dat soort machines vroeger nog gesleuteld en het was altijd een droom van mij om er ook effectief mee te rijden.
Glenn: Mijn ouders hebben een tuinbouwbedrijf en als kind reed ik thuis al met machines rond. Daardoor ben ik geïnteresseerd geraakt in De Ceuster. Specifiek dan het werken met De Kilver en Bulldozer. Je kan er proper werk mee afleveren waarop je fier kan zijn. Ik kan trouwens ook niet binnen zitten.
Joeri: Ik heb altijd 2 passies gehad: camions en machines. Eerst heb ik 17 jaar transport gedaan, maar dat werd me wat te veel en te ééntonig. Nu is het tijd voor mijn andere passie: machines. Een bewuste carrièreswitch dus.
De eerste dag
Hoe waren jullie eerste stappen binnen De Ceuster?
Joeri: Ik voelde me snel op mijn gemak hier en mocht onmiddellijk mee op pad.
Robin: Ik ben nog maar enkele weken bezig en rijd nog niet zelf, daarvoor ga ik de machines nog beter moeten leren kennen.
Glenn: Ik heb er nog maar 3 dagen opzitten, maar de eerste dag mocht ik de machines hier in de magazijnen leren kennen. Het zijn er veel ☺. De volgende twee dagen ben ik al met een chauffeur mee geweest. Het was meteen een goede klik. We kwamen goed overeen. Ik ben hier echt goed ontvangen door o.a. de chef van het atelier, den Hugo, maar ook door Marie, de dochter van Els (bestuurder van De Ceuster)
Alsof ze hoort dat we het over haar hebben, wandelt Els plots binnen. Ze is haar bril vergeten in de vergaderzaal waar de babbel doorgaat. Ze begroet haar “groentjes” familiair en er worden enkele grapjes over en weer gemaakt. Al lachend neemt ze afscheid…
Joeri: Ja voilà. Dat is precies wat ik bedoel. Els bekijkt je niet enkel als werkkracht. Het is een echte familie hier, een warm nest ☺. Er is hier ook plaats om eens te lachen en te zeveren en dat maakt het plezant, hé. Els kent ook iedereen, tijdens de job-dag viel me dat eigenlijk ook al op.
Glenn: Inderdaad. Heel toegankelijk.
Robin: Klopt,dat voelde ik al na de eerste dag.
Joeri: Vorige week was er een opleiding en dat was naast interessant ook plezant. Als je aan het werk bent heb je dikwijls geen tijd, maar daar kreeg je de kans om elkaar ook beter te leren kennen. Dan kan je eens over andere dingen praten dan het werk.
Is dat belangrijk voor jullie?
Glenn: Ja enorm, ik werkte voor ik hier begon ook in zo’n warm bedrijf en dat wilde ik opnieuw vinden.
Joeri: Je mag je geen nummer voelen hé. Dat was op mijn vorige job op het einde wel het geval. Hoe groter het bedrijf werd, hoe onpersoonlijker. Dat lijkt hier helemaal niet zo te zijn, ondanks dat De Ceuster nu ook weer geen klein bedrijf is.
Robin: Ja, Ik vind een goede band met mijn werkgever ook heel belangrijk.
Groen achter de oren
We spreken hier van “de groentjes” van De Ceuster, maar echt groen achter de oren zien jullie toch niet meer?
Joeri: Pas op hoor, je hebt rijden. En rijden, rijden (lacht). Iedereen kan rechtdoor rijden, maar het is juist tot op de centimeter rijden wat het niet evident maakt. Ik vind mezelf dus nog wel groen achter de oren hoor. Ik geef dat gerust toe.
Robin: Klopt, je moet de job echt op de werkvloer leren. Met laser, gps en totaalstation werken, zo’n dingen leer je niet op de schoolbanken. Dat is een echte uitdaging en zeker niet gemakkelijk.
Joeri: Ja, ik ben er ’s nachts in mijn hoofd soms nog mee bezig ☺.
Robin: Je moet echt op alles letten, van bultjes in de weg tot hoe diep je rijdt. Je moet echt met alles rekening houden.
Joeri: En je moet ver vooruitzien. Het gaat om 1001 dingen.
Glenn: Vooruit, achteruit, goed kijken wat je doet en op voorhand zien dat je berekeningen die je gemaakt hebt, kloppen. Je stelt eerst alles handmatig in op je gps of laser en dan pas ga je je gerief halen. Je moet dus goed nadenken voor je begint.
Robin: Ja, het moet helemaal juist zijn. Daar gaat het over…
Glenn: Maar dat maakt het tegelijk ook speciaal en onderscheidt het ook met een “gewone” job als chauffeur.
Joeri: Het is echt een stiel apart.
Robin: Maar wel één waar je achteraf veel voldoening van krijgt.
Er komt die eerste dagen wel veel op jullie af?
Glenn: Ja, dat kan je wel zeggen, maar we worden hier goed begeleid en opgeleid.
Joeri: Op die manier kan je stilletjes aan meegroeien.
Robin: Het is een hele uitdaging voor ons, maar ook voor de vakmannen die het ons moeten aanleren ☺. Maar zo krijg je wel de kans om het vak stelselmatig onder de knie te krijgen. Dat is zeker niet zo bij elke werkgever hoor.
Glenn: Nu, het is ook net die spanning van het controleren van die grote complexe machines die je nodig hebt om de job goed te doen denk ik.
Hoe is het contact met de anciens?
Robin: Goed, ze leggen het allemaal haarfijn uit.
Glenn: Het klikte al twee keer erg goed. Morgen mag ik mee met nog een andere ancien. Ik kijk er al naar uit.
Joeri: En het is niet alleen het contact met de machinisten, ook de mechaniekers zijn hier top hé. Ze zijn echt bezig met hun job en maken aanpassingen om de machines te perfectioneren. Ze luisteren daarvoor bovendien naar de feedback van de chauffeurs en andere medewerkers. Dat is wel echt de max om die mannen bezig te zien.
Een volwaardige vakman
Waar kijken jullie naar uit?
Robin: Naar het moment dat ik mijn job 100 procent ken. Daar kijk ik naar uit. Dat ik me écht volwaardig vakman kan noemen. Mee problemen oplossen binnen de firma.
Joeri: Inderdaad. Dat je trots kan zijn op jezelf en op je geleverde werk.
Glenn: Ja, dat je kan aankomen op een werf en dat je weet waar je je me moet opstellen en exact kan bepalen waar er materiaal moet bijkomen en waar er af moet. Ik wil gewoon goed weten wat ik aan het doen ben.
Hemel en aarde bewegen voor de klant is één van de waardes van De Ceuster. Geeft dat extra druk?
Robin: Ja zeker, maar ik ben ook niet snel content. Ik leg de lat hoog voor mezelf en voor het werk dat ik aflever.
Glenn: Ik wil vooral graag erkenning krijgen in mijn werk en dat klanten me graag zien komen. Weet je, er is een groot verschil tussen snel… en goed werken. Ik heb altijd al proberen streven naar perfectie. Dan zit je bij De Ceuster wel op zijn plaats.
Robin: Ik zie me trouwens zowel bij Infra, Horti als Sport. Ik heb daar deze eerste 4 maanden allemaal van mogen proeven en het bevalt me eigenlijk allemaal.
Fatsoenlijk gerief
Content over jullie keuze?
Joeri: 100%! Ik kan hier mijn passie echt volop beleven. En De Ceuster heeft een goede reputatie. Dat heeft ook meegespeeld.
Robin: Je mag hier inderdaad op “fatsoenlijk gerief” rijden. Ze investeren hier constant in nieuwe machines, enfin in de toekomst. Dat is heel fijn om daarvan deel uit te mogen maken. En er wordt hier ook geluisterd als je met een probleem zit. Zo blijf je er niet mee zitten.
Glenn: Ja, De werk-privé balans is hier ook goed. Veel beter dan op mijn vorig werk.
Joeri: Pas op, bij De Ceuster heb je ook drukke periodes, maar je weet wel vooraf hoe de planning in elkaar zit. Je moet hier flexibel zijn, maar het is hier een beetje geven en nemen, … met respect.
